Marokko

Zaterdag 8 februari 2014
‘s Morgens rond een uur of acht (stiekem negen) stapten we de auto in om door te gaan met onze tocht. Helaas was er weer een pechgeval. De accu van de brandweerbus was leeg waardoor wij niet bij onze auto konden omdat de brandweerbus onze auto blokkeerde. Daardoor konden de gasten van het andere busje ook niet bij hun auto want die hadden wij klem gereden i.v.m. het kapotte achterdeurslot. Wouter was gelukkig onze redding in nood met startkabels waardoor de brandweerbus weer gestart kon worden.

Eindelijk we zijn op pad! Het werd weleens tijd. Onze reis ging zoals gepland naar de koningsvallei dus er stond ons nog een aardige rit voor de boeg. Het mooie weer lachte ons toe en we waren er helemaal klaar voor. Wel had ik persoonlijk heel erg veel spijt dat ik de avond ervoor niet heb geklaverjast met Lars/Wouter (ik heb nog steeds moeite om ze uit elkaar te houden). Gisteren waren we al door mooie berg gebieden gereden en wat een geluk hadden wij. Vandaag was het niet anders. Genietend van het mooie uitzicht (zelfs met sneeuw) en de bergweggetjes reden we richting de vallei. Naarmate we verder reden kwam het verschil in landschap. Bergweggetjes werden droge vlaktes van rotsen en zand. Dichtbij de koningsvallei waren we want de woestijn was zeker aanwezig. Af en toe een stop om foto’s te maken en even te genieten van het mooie weer.

Uiteraard moesten we ook nog even middag eten en dit deden we in een local dorpje waar we doorheen reden. Daar een Marokkaanse crêpe met vlees ertussen gegeten, gezellig tussen de geiten koppen en rompen vlees. Daarna reden we weer verder voor ons avontuur van de dag. Nog voor we daadwerkelijk de vallei in reden kregen we eerst nog een bergklim wat een van de hoogtepunten van de dag was. Strakke wegen de berg op met een dal waar je liever niet in wil vallen. Na deze mooie wegen reden we over een mooi stuk waar een fantastisch blauw meer lag. Ook hier natuurlijk even gestopt voor de nodige foto’s. Even peilen waar we waren, bleek dat we nog niet de koningsvallei door waren gereden. Dit beloofde een ontzettend mooi stuk te worden.

Helaas…, het viel een beetje tegen. Het stukje voor de koningsvallei was toch echt mooier dan de vallei zelf. Het gebied was wel degelijk mooi maar na een half uur heb je het ook wel weer gezien. Door richting zuiden. Onderweg een camping gezocht en uiteindelijk ook gevonden in D’Arfoud/Rissani. Mooie camping, luxe toiletgebouw voor Marokkaanse begrippen. Eerst dachten we vrijwel allemaal lekker in een huisje, eindstand: iedereen ging toch in z’n tent, lekker wispelturig. Zenzel wilde wel in mijn tentje, want hij had geen zin om zijn eigen tent op te zetten. En ik ging in hun bus op de achterbank slapen. Op zich een goed plan, iets warmer dan in de tent. Toen eenmaal alle tenten stonden gingen we met zijn allen lekker eten wat de pot schafte. Ieder team zijn eigen avondmaal, maar wel gezellig met zijn alle opgegeten. ‘s Avonds een lekker drankje op en dan toch echt uiteindelijk geklaverjast met Lars/wouter, Jill, Erik en Wouter. Als overwinningsdrankje (terwijl ik eigenlijk verloren had) lekker ‘’liquor 43’’ gedronken. Helaas wel moeten delen. Nu tijd om lekker te gaan slapen. Morgen weer een drukke dag.

9 februari 2014
Fris en fruitig werden we wakker op een mooie sahara dag. Redelijk goed geslapen alleen was toch wel misselijk geworden van de rookstank in de bus. De jongens paffen wat af.

Vandaag gaat de trip naar Zagora. Eerst even lekker ontbeten met iedereen en even lekker gedoucht. Rond 10 uur reden we weg van de camping, op naar Zagora!! De weg naar Zagora was een weg uit duizenden. Verlaten, kaal, rassig, zanderig en verzin zelf nog maar een paar dingen. Ik reed en het was echt genieten. Na een paar kilometer begon het wegdek steeds slechter te worden waardoor er een nieuwe hobby bij kwam, kuilen ontwijken. Dit was nog redelijk te doen vergeleken met wat in het vooruitzicht lag. Opeens kwam er een ijzeren paal van onze imperial afgegleden over mijn motorkap. Volop in de remmen dus. Maar niets aan de hand, dus weer vastgezet en verder.

Verder op de dag even getankt en een bakje koffie gedronken toen we plots 4 rokers kwijt waren (op zoek naar peuken). Onderweg zijn we ze weer tegen gekomen en zo reden we steeds van woestijn naar dorpje. In Tazzarine bedachten we dat het lekker zou zijn als we wat gingen eten. René kwam in gesprek met een Marokkaan die nog 7 talen sprak. Met een goed praatje werden we uitgenodigd bij hem thuis een kopje thee te drinken. Zo’n uitnodiging is natuurlijk niet af te slaan. Bij zijn huis een zoet kopje thee gedronken met een lekker stukje brood, maar uiteraard bleef het daar niet bij, want hij zou ons eerst nog even rondleiden naar de Kasbah. Dit was een vesting voor de arme mensen in het dorpje. De rijke lui geven deze mensen eten, drinken en kleding. Dit wordt allemaal op de binnenplaats van dat dorpje gezet waar de mensen het op kunnen halen. Het zag er erg indrukwekkend uit. Ik nam een foto van een stel kinderen en liet ze die foto zien waarop een jongen spontaan mijn telefoon begon te kussen. Haha. Dat was dus een leuke rondleiding. Wel moest ik een souvenir kopen bij de beste man. Dus nu heb ik een mooie groene tulband/sjaal.

Toen we eenmaal verder reden begon de hel. Het slechte wegdek met kuilen ging over in wegdek met alleen maar stenen, zand en keien. Dit was niet zo goed voor de bandjes. Het eerste stuk ging wel oké, maar naarmate de weg zo bleef werden we een beetje geïrriteerd van de weg zelf, want de weg was maar zo ongeveer 62 km. En dat dus met maximaal 20 km per uur. Onze auto hield het redelijk goed in tegenstelling tot jawel daar is die weer ‘’de’’ brandweerbus en het andere busje. Beiden hadden op hetzelfde moment een klapband. Het vervelende hieraan was dat een paar uur ervoor de achterdeur van de brandweerbus niet meer open kon i.v.m. een kapot achterdeurslot. Net als een paar dagen eerder de andere bus ook al had… Het reservewiel van de brandweerbus hing in een rek onder de bus, en om die los te halen moet dus de achterdeur open. Duss… Uiteindelijk is het raampje van het tussenschot ingetikt, en zijn ze binnendoor gegaan om te proberen de deur los te krijgen.

En het werd al donker.. Vanuit het niets een jeep met onze held. Gekleed in klederdracht van een monteur. Zo hielp hij het team van de brandweer bus en dus ons ook. Toen we weer konden rijden (het was ondertussen pikdonker) werden we door de monteur naar zijn garage in Zagora gebracht. Hij zou de banden van de twee bussen verwisselen en het slot van de brandweerbus maken. Er kwam een man bij ons staan die een soort van Nederlands kon, in zin van: allemachtig prachtig. Hij zou ons de camping aan wijzen op voorwaarde dat we in zijn winkeltje zouden kijken. Hij zou ook welbier voor ons kunnen regelen. Want in de gewone winkels is dat niet te krijgen. Dus het werd sneaky onder de toonbank door verkocht, al hebben we er lang op moeten wachten want het moest van ver komen. Eindelijk konden we naar de camping toe. Het was al laat en toen iedereen zijn tentje had opgezet en wat had gegeten was het tijd om lekker te gaan slapen.

Maandag 10 februari 2014
Vandaag rustdag. Tenminste, voor ons. De brandweerbus moest alweer vroeg bij de garage zijn. Lekker geslapen, maar wel ’s nachts een aantal keer wakker geworden van de kou, maar ook natuurlijk door de Moskee die al vroeg begint. ’s Morgens wat op de camping rondgehangen, boekje lezen, balletje trappen en hopen dat de wind gaat liggen. Het waait namelijk giga hard, en met al dat zand en stof zit alles onder. En vanavond willen we barbecueën.

’s Middags lopen we het stadje in. Eerst ergens wat gegeten en gedronken, dat is hier echt niet duur. Daarna boodschappen voor de barbecue. Vlees bij de boucherie, waar de halve koeien gewoon buiten hangen. Groente bij een stalletje en bij de supermarché water, pasta en olijfolie. Terwijl ik daar op mijn slippers aan de toonbank sta te wachten valt er opeens een dikke houten paal met ijzeren uiteinde om. Op ca. 10 cm na mist hij mijn voet. Schrik me rot! Als die op mijn voet terecht was gekomen had ik naar het ziekenhuis gekund..

De wind is wat gaan liggen en de barbecue (of eigenlijk skottelbraai) smaakt heerlijk. Gezellig zo met z’n allen. Daarna nog geklaverjast met Erik, Jill en Lars, en nog later is Lars mijn blog van gister en eergister voor mij aan het typen. Handig hoor ;-)

Dinsdag 11 februari 2014
Vroeg opgestaan, ingepakt en op weg. We hebben de keuze uit twee of drie routes. We willen sowieso de slechte wegen vermijden, vanwege het klapbandgevaar, maar ook verder is het natuurlijk niet echt lekker voor de auto’s. Helaas treffen we toch weer een lang stuk slecht wegdek aan. Balen. We zijn er nu allemaal wel klaar mee. Op zoek naar gladde wegen, wellicht een stuk richting kust. Lange saaie dag, pas nadat het al donker is een camping gevonden. (met wifi, want daarom kan ik dit nu plaatsen) Morgen langs de kust naar het zuiden. Straks hopelijk lekker slapen, nu in een reservetent van een van de jongens, met iets meer bewegingsvrijheid dan in mijn eigen mini. Zal wel weer koud zijn, staan best hoog weer aan de rand van het Atlasgebergte.

Laterss! X