Wat saaie dagen

Woensdag 12 februari 2014
Ook vandaag weer een lange dag in de auto, vertrokken om negen uur en rond vijf op zoek naar een camping. Vandaag rij ik mee met Wouter in de Mitsubishi Pick-Up. En Jill zit op mijn plek in de Nissan. Even andere onderwerpen onderweg. Ook wel weer een keer leuk. Alleen nu mis ik wel een gedeelte van de Top 2000 die we al vanaf het begin draaien. Editie 2010 en eigenlijk is het de Top 1550 of zoiets, want meer paste niet op de USB stick. En de snoeppot, die mis ik ook. Maar dat is niet zo erg ;-)

Onderweg weinig te beleven, het uitzicht veranderd van mooie bergen in een vlak landschap. We vinden een camping aan zee, en treffen daar ook twee andere teams van GfA. Uiteraard lopen we even naar de zee, echter is het echt te koud om een duik te nemen. Van een ander team zijn er wel een aantal bikkels die het aandurven. ’s Avonds eten we in het dorp, lekker met een colaatje. Al dagen geen bier te krijgen. Beetje jammer wel… Denk dat we pas in Senegal weer alcohol kunnen kopen.

Omdat ik al vaker in Gambia ben geweest krijg ik af en toe vragen van de groep over hoe het leven er daar aan toe gaat. De meesten zijn nooit buiten Europa op vakantie geweest, sommigen zelfs bijna helemaal geen buitenland ervaring. Wel leuk om alvast het een en ander te kunnen vertellen. Maar het is toch zo dat iedereen het anders zal ervaren. Ben heel benieuwd hoe het deze keer zal zijn, aangezien nu het hele verblijfsdoel anders is dan mijn voorgaande keren. Andere plek, en andere mensen om me heen. De eerste week(en?) dat ik er ben is Mirjam ook in Gambia, gezellig! Maar verder is het toch de GfA groep waarmee ik de meeste tijd zal doorbrengen. Al ga ik ook wel wat oude bekenden opzoeken. Tapha, een Gambiaanse jongen met wie ik af en toe contact heb gehouden zal me gaan helpen met het zoeken naar een huisje. Dat is toch makkelijker dan dat je dat alleen moet doen, hij weet de weg en kan hopelijk ook een goede prijs afspreken. Wel prettig om straks een eigen plek te hebben. Ook zal ik een paar dagen per week, of wellicht om de week in het binnenland in Kerewan gaan verblijven, bij de jongens van de Ford Transit uit onze groep. Mathijs, Zenzel, Robert en Sven gaan daar van een leeg gebouw een complete school maken. Ik ben (onder anderen) hun coach. Ook zal ik coach zijn van Jill en Maartje, die ook in onze groep zitten. Zij gaan werken met verstandelijk en/of lichamelijk gehandicapte kinderen. En verder zullen alle taken duidelijk worden als we er eenmaal zijn. Maar voorlopig hebben we nog anderhalve week te rijden.

Donderdag 13 februari 2014
Redelijk goed geslapen, wel elke dag vroeg wakker vanwege de moskeeën. Maar daarna nog wel weer even verder slapen. Ben blij met de tent van Zenzel, die zelf in de tent van Robert slaapt, en die slaapt weer in hun bus op de achterbank. In deze tent kan ik me tenminste omkleden en heb ik wat meer bewegingsvrijheid. Mijn tentje dient nu als reserve. De meest gehoorde zin iedere ochtend tot nu toe is: “mijn luchtbed is lek!” Gelukkig heb ik dat nog niet hoeven zeggen. Afkloppen maar, ik hoop dat hij het nog anderhalve week volhoudt.

Mijn beurt weer om te rijden vandaag. Echt lekker en leuk om te doen. Wij rijden meestal voorop, omdat wij een landkaart van Marokko/Afrika hebben. En ook omdat Erik als enige zo slim was om in Spanje, toen bleek dat de enige tomtom van de groep stuk was, Navigator te downloaden op zijn telefoon, compleet met de offline kaarten van Marokko, Mauritanië en Gambia. Senegal moet nog. Maar de weg is wel weer saai (ook een heel mooi uitzicht gaat vervelen als het steeds hetzelfde is) Af en toe moeten we remmen voor een hond of kameel (dromedaris). Helaas is de sfeer nu niet zo best in onze auto, de nodige irritaties komen naar boven. Een ruzie is niet te vermijden. Toch lastig zo dicht op elkaar terwijl je elkaar niet echt kent. Ben er wel even klaar mee. Maar goed, dat hoort erbij en komt ook wel weer goed. Morgen ga ik lekker bij de jongens in de bus. (daar zit ik dit nu dan ook te typen)

Rond half vijf vinden we weer een camping, en hoe toevallig, nou ja, ook twee van de drie andere GfA groepen staan er. We eten in het stadje, je kunt kiezen uit Kamelengehaktballen of halve kip. Iedereen gaat voor de kip… ’s Avonds weer op het stoepje bij de camping-receptie voor de Wifi. Stelletje verslaafden ;-) Nog een potje kaarten en dan slapen.

Vrijdag 14 februari 2014
Vandaag dus bij the boys in de Transit. Het wordt wederom een lange dag, want we willen een stuk vooruit rijden, waardoor we morgen een rustdag hebben, en we twee nachten in het motel kunnen slapen. De zon schijnt en we rijden langs de zee. Mathijs rijdt in de Nissan mee dus we zitten met z’n vieren in de bus. Er hangt een relaxte sfeer in de bus, lekker muziekje van de iPhone via de megaspeakers in de bus, en we kletsen, lezen en slapen wat.

Onderweg twee keer een korte stop, en ook worden we, net als de afgelopen dagen, regelmatig aangehouden bij de politiecontroleposten. Daar willen ze dan een formulier met gegevens van ons. En vaak moeten we dan de missie en bestemming van onze reis vertellen. Tot nu toe al een stuk of negen formulieren per persoon af moeten geven. Wat moeten ze nou met die info.. Rond half vijf rijden we langs een apart gebouw. Het lijkt overdekt, maar er groeit een boom binnen. Het blijkt ons motel te zijn. Hier verblijven we twee nachten. Morgen moeten de auto’s via internet geschorst worden. Aangezien er geen driepersoons kamers zijn, en we met dertien personen zijn, heb ik de luxe van een eigen kamer. Lekker hoor. Vooral de warme douche bevalt goed, afgelopen dagen was het toch een beetje afzien op het vieze camping sanitair.

Een meer smeuïg verslag van onze reis staat trouwens op:africare.waarbenjij.nu Die blog is van het team met de Transit, en zij schrijven erg grappig. Ik word er af en toe “Marlies onze Floortje Dessing” in genoemd. Haha, mocht ik willen!